De eerste dagen
Door: Patty
Blijf op de hoogte en volg Patty
04 Mei 2015 | Panama, Panama-stad
Zo... En nu tijd voor.. Het eerste reisverslag.
Afscheid
Wat een fantastisch afscheid. Vriendinnen, vrienden en familie die even een kus brachten. Wim met een geweldig lieve speech. Heel mooi!! Die dag kende ik geen enkele spanning!
Dag 1
Maar de dag van het werkelijke afscheid... Was toch echt andere koek!! Hoe vaker ik t woordje Schiphol op de verkeersborden zag, hoe misselijker ik werd. Spanning! Het afscheid was met tranen, ik ga m'n man ontzettend missen!! Eenmaal in het vliegveld ging het goed. Toch bleef ik me afvragen: waarom wilde ik dit ook alweer zo graag. Eenmaal aangekomen in Panama was dit gevoel verdwenen. Al snel bleek dat een cursus Spaans echt nodig is!! De vrouw van de paspoortcontrole blijft alleen maar Spaanse vragen stellen. Gelukkig weet ik mijn leeftijd in t spaans te vertellen en snapte ik dat ze vingerafdrukken van me nodig had.
Daarna gezocht naar de taxi-chauffeur die me op zou halen en nergens te vinden was en tja... Ook hier was t handen en voeten werk. Als de mensen hier iets niet begrijpen, zeggen ze geen 'nee' of 'geen idee', maar ze verzinnen iets. Zo hebben verschillende mensen me uitgelegd hoe de man er uit moet zien. Bij de een was ie lang en jong bij de ander donker, dik en oud haha. Uiteindelijk het mannetje gevonden. Grappig dat ik ook op deze reis weer een botsing heb meegemaakt. De man rijdt tegen een andere auto, maar hier is t allemaal OK. Even zwaaien en weer door... De man helemaal uitgehoord. Panama is veilig, in tegenstelling tot zuid Afrika kan je hier gewoon met open ramen en open deurknoppen reizen. Toen kwam ik in het hostel: Het leek wel 40 graden!! Ik slaap met 12 man in een kamer en de ramen staan open dus de muggen staan al in de startblokken!! Daarna het thuisfront iets laten weten. En al vrij vroeg gaan slapen. Het is hier 7 uur vroeger dus vermoeidheid begon in te slaan. Nog even boxen (de sport in Panama. Het is als voetbal in nl) mee gekeken, maar na knikkebollen besloten te gaan slapen.
Dag 2
De volgende dag (vandaag) heb ik in de ochtend enorm moeten wennen aan het alleen zijn en niks om handen te hebben. Ben ik niet gewend en niets voor mij... Maar ik besloot er aan toe te geven en naar de Supermarkt te gaan om eten en wijn te halen om een dag toe te geven aan mijn gevoel. Een mannetje hielp me een atm te vinden. Ook hij sprak geen Engels, maar hielp me door mee te lopen. Super lief!!! Iedereen was wakker toen ik terug was in het hostel. Leeftijd is zo rond de 22 schat ik. Proberen te mengen en t lukte! 2 gasten uit Engeland, 2 gasten uit Zwitserland en 1 vrouw uit Spanje. Met hen besloten mee te gaan naar Panama canal, met het openbaar vervoer. Panama canal was niet heel bijzonder, maar de reis er naar toe wel!! Een paar keer een foute bus omdat ook hier iedereen gewoon ja zegt haha. En met 6 personen uiteindelijk voor t laatste stukje een taxi gepakt. Terug een stukje gelopen waar we voetbal hebben gespeeld met kindjes op plaatselijke salsa muziek. Vervolgens de bus terug naar huis. Ook weer de verkeerde natuurlijk haha maar we zijn thuis gekomen. Ook al leek het in de ochtend een depri dag, het is zeker goedgekomen. Nu even chillen en klaarmaken voor morgen: vliegen naar Guatemala!!! Zin in!
Afscheid
Wat een fantastisch afscheid. Vriendinnen, vrienden en familie die even een kus brachten. Wim met een geweldig lieve speech. Heel mooi!! Die dag kende ik geen enkele spanning!
Dag 1
Maar de dag van het werkelijke afscheid... Was toch echt andere koek!! Hoe vaker ik t woordje Schiphol op de verkeersborden zag, hoe misselijker ik werd. Spanning! Het afscheid was met tranen, ik ga m'n man ontzettend missen!! Eenmaal in het vliegveld ging het goed. Toch bleef ik me afvragen: waarom wilde ik dit ook alweer zo graag. Eenmaal aangekomen in Panama was dit gevoel verdwenen. Al snel bleek dat een cursus Spaans echt nodig is!! De vrouw van de paspoortcontrole blijft alleen maar Spaanse vragen stellen. Gelukkig weet ik mijn leeftijd in t spaans te vertellen en snapte ik dat ze vingerafdrukken van me nodig had.
Daarna gezocht naar de taxi-chauffeur die me op zou halen en nergens te vinden was en tja... Ook hier was t handen en voeten werk. Als de mensen hier iets niet begrijpen, zeggen ze geen 'nee' of 'geen idee', maar ze verzinnen iets. Zo hebben verschillende mensen me uitgelegd hoe de man er uit moet zien. Bij de een was ie lang en jong bij de ander donker, dik en oud haha. Uiteindelijk het mannetje gevonden. Grappig dat ik ook op deze reis weer een botsing heb meegemaakt. De man rijdt tegen een andere auto, maar hier is t allemaal OK. Even zwaaien en weer door... De man helemaal uitgehoord. Panama is veilig, in tegenstelling tot zuid Afrika kan je hier gewoon met open ramen en open deurknoppen reizen. Toen kwam ik in het hostel: Het leek wel 40 graden!! Ik slaap met 12 man in een kamer en de ramen staan open dus de muggen staan al in de startblokken!! Daarna het thuisfront iets laten weten. En al vrij vroeg gaan slapen. Het is hier 7 uur vroeger dus vermoeidheid begon in te slaan. Nog even boxen (de sport in Panama. Het is als voetbal in nl) mee gekeken, maar na knikkebollen besloten te gaan slapen.
Dag 2
De volgende dag (vandaag) heb ik in de ochtend enorm moeten wennen aan het alleen zijn en niks om handen te hebben. Ben ik niet gewend en niets voor mij... Maar ik besloot er aan toe te geven en naar de Supermarkt te gaan om eten en wijn te halen om een dag toe te geven aan mijn gevoel. Een mannetje hielp me een atm te vinden. Ook hij sprak geen Engels, maar hielp me door mee te lopen. Super lief!!! Iedereen was wakker toen ik terug was in het hostel. Leeftijd is zo rond de 22 schat ik. Proberen te mengen en t lukte! 2 gasten uit Engeland, 2 gasten uit Zwitserland en 1 vrouw uit Spanje. Met hen besloten mee te gaan naar Panama canal, met het openbaar vervoer. Panama canal was niet heel bijzonder, maar de reis er naar toe wel!! Een paar keer een foute bus omdat ook hier iedereen gewoon ja zegt haha. En met 6 personen uiteindelijk voor t laatste stukje een taxi gepakt. Terug een stukje gelopen waar we voetbal hebben gespeeld met kindjes op plaatselijke salsa muziek. Vervolgens de bus terug naar huis. Ook weer de verkeerde natuurlijk haha maar we zijn thuis gekomen. Ook al leek het in de ochtend een depri dag, het is zeker goedgekomen. Nu even chillen en klaarmaken voor morgen: vliegen naar Guatemala!!! Zin in!
-
04 Mei 2015 - 15:08
Daisy:
Wat leuk om te lezen dat je het zo naar je zin hebt!
Veel plezier!!!! -
04 Mei 2015 - 15:26
Marga:
Ohhh patty wat dapper als ik nu je verhaal al lees... ik ga het volgen meis! Veel plezier! -
04 Mei 2015 - 16:11
Yvonne Zijlmans :
Whooohoooo Patty!!! Klinkt goed allemaal :-) ben heel benieuwd naar je avonturen...... GENIET!!!! -
05 Mei 2015 - 19:32
Desiree:
Super pat! Geniet ervan. Xxxxxx -
06 Mei 2015 - 10:31
Ruud:
Hey Patty!
Whoooohoooo het is echt begonnen!!
Nogmaals heel veel plezier en geniet ervan!!
Groetjes uit Roermond ;-) -
10 Mei 2015 - 18:48
Natje:
Wat ben je toch een stoer wijffie! En wat schrijf je leuk, t is alsof ik Panama herbeleef. Ik zit hier met een grote glimlach. Veel plezier meissie. Dikke kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
